یکی از راحت ترین راههای تهیه آب تعقیب رد پای جانوران است، مطمئن باشید اگر در منطقه ای که شما هستید رد پای جانوران وجود دارد قطعاً آب نیز وجود دارد، شترها و اکثر جانوران قبل از غروب آفتاب و صبح زود به سمت آب می روند.
روش های رفع تشنگی و تهیه آب در بیابان
روش دیگر تهیه آب ( در کویرهای مرطوب ) این است که گودالی به ارتفاع ۴۰ سانتی متر در زمین حفر کنید ( این روش در شنهای روان چندان کارساز نیست ) در ته گودال کاسه ای قرار د هید سپس روی گودال را با یک تکه پلاستیک کاملا بپوشانید و دور تا دور گودال را با خاک و هر آنچه که در آنجا است بپوشانید سپس یک سنگ بسیار کوچک در وسط پلاستیک قرار دهید به گونه ای که سنگ ریزه دقیقاً از دید بالا در وسط کاسه قرار داشته باشد.از این طریق در اثر تابش و گرما، خاک کویر رطوبت خود را از دست می دهد و بخار آب حاصل در برخورد با پلاستیک به شکل قطرات ریز درون لیوان می چکد. در این روش می توانید در هر ۶ساعت نصف لیوان آب تهیه کنید.( مقدار آب بستگی به رطوبت خاک آن چاله و دمای هوای آن منطقه دارد)
روش دیگر تهیه آب استفاده از گیاهان کویری است. این گیاهان معمولاً ریشه و ساقه پر آبی دارند.
در صورتی که هیچ روشی کارساز نبود وتشنگی به شدت بر شما غالب گشته بود تکه ای از ریگ بیابان را در زیر زبان خود قرار دهید این روش باعث می شو بزاق های دهان شما ترشح شوند و از میزان تشنگی شما کاسته شود. در کویر همیشه مقداری شکر همراه داشته باشید. اضافه کردن شکر به آبهای تلخ کویر مزه آب را عوض می کند و شرب آن را راحت تر می نماید.
فراموش نکنید آبی را که در کویر بدست می آورید هرگز بدون جوشاندن و یا قرص های تصفیه آب مصرف نکنید همچنین برای یافتن آب خود را خیلی خسته نکنید زیرا به آب بدن و توان خود نیاز دارید. قبل از عزیمت به مناطق کویری نقشه های دقیق منطقه را تهیه کنید. قبل از عزیمت از کسانی که به منطقه آشنایی دازند موقعیت چشمه ها و قنوات را جویا شوید و بر روی نقشه علامت گذاری کنید. دوستان و نزدیکان خود را ازسفر خود آگاه کنید.
دنبال کردن رد پای جانوران
یکی از راحت‌ترین راههای تهیه آب تعقیب رد پای جانوران است مطمئن باشید اگر در منطقه‌ای که شما هستید رد پای جانوری وجود داشته باشد قطعا به آب نزدیک هستید، شترها در بیابان و اکثر جانوران در هنگام غروب آفتاب به سمت آب می‌روند و در نهایت شما را به سمت آب هدایت می‌نمایند. اغلب حیوانات مدام به آب نیاز دارند. علف خوران اگرچه در مسافت‌های طولانی چرا می‌کنند؛ ولی هرگز از آب دور نمی‌شوند، چرا که صبح زود و غروب نیاز به آبشخور دارند. پیگیری ردپای شکارهای بزرگ اغلب به آب منتهی می‌شود. این ردپا را (رو به پایین) تعقیب کنید. گوشتخوارن می‌توانند مدت زیادی را بدون آب سر کنند؛ زیرا آب لازم برای بدن خود را از طریق شکار تأمین می‌کنند؛ بنابراین، نشانه‌های مثبتی برای رسیدن به آب نیستند
پرندگان دانه‌خوار، مثل سهره و کبوتر و مانند آن، هرگز از آب دور نمی‌شوند. این پرندگان صبح و عصر آب می‌نوشند. در نظر داشته باشید که وقتی این پرندگان مستقیم و پایین پرواز می‌کنند، به سمت آب می‌روند. وقتی از آب برمی‌گردند، سنگین‌اند و از درخت به درخت پرواز می‌کنند تا متناوباً استراحت کنند. مسیر آنها را پیدا کنید، به آب خواهید رسید.
پرندگان آبی می‌توانند مسافت‌های زیادی را بدون آب و غذا پرواز کنند. پس وجود آنان لزوماً علامت وجود آب در نزدیکی نیست. قوش‌ها، عقاب‌ها و دیگر پرندگان شکاری می‌توانند آب لازم برای بدن خود را از طریق مایعات موجود در بدن قربانیان خود تأمین کنند، پس نمی‌توان وجود آنان را علامت وجود آب دانست.
جمع‌آوری شبنم
به استثنای باران‌های اسیدی که حاصل فعالیت کارخانه‌ها و مراکز صنعتی است و می‌تواند باعث ایجاد آلودگی در خاک شود، آب باران در هر کجا قابل شرب است و فقط نیاز به جمع کردن دارد. از حوضچه‌های بزرگ استفاده کنید. حفره‌ای در زمین ایجاد کنید و سطح کف و اطراف آن را با خاک رس بپوشانید، حوضچه‌ی خوبی خواهد بود و می‌تواند آب باران را برای شما ذخیره کند. اگر پلاستیک یا پارچه غیر قابل نفوذ دیگری به همراه ندارید، از ورقه‌های فلزی یا پوست درخت هم می‌توانید برای نگهداری آب استفاده کنید. اگر احتمال آلودگی در آب جمع‌آوری شده وجود دارد، آن را بجوشانید.
در مناطقی که هوا در روز خیلی گرم و در شب سرد است، شبنم فراوانی می‌توان پیدا کرد. وقتی شبنم روس سطوح فلزی جمع می‌شود، می‌توان آن را نوشید.
از پارچه و لباس هم می‌توانید برای جمع‌آوری آب استفاده کنید و در موقع نیاز آن را بچلانید. یک راه جمع‌آوری آب توسط پارچه آن است که پارچه تمیز را دور ساق پا و زانوها بپیچید و در درون گیاه خیس قدیم بزنید.
پیدا کردن آب
بهترین مکان برای جستجوی آب، کف دره‌ها و مسیل رودخانه‌های خشک قدیمی است، جایی که آب طبیعتاً از زمین خارج می‌شود و امکان دسترسی به آب از هر جایی دیگر بیشتر است. اگر جوی یا حوضچه‌ی آب دیده نمی‌شود، به دنبال قسمت‌هایی از زمین که گیاه در آن روئیده است بگردید و سعی کنید نقطه‌ی مناسبی از آن را حفر کنید. ممکن است آب کمپ پایین‌تر از سطح زمین وجود داشته باشد و در حفره جمع شود. حتی کندن کف آبکندها و بستر جوی‌های خشک ممکن است باعث جوشیدن چشمه‌ای در زیر سطح زمین شود، به خصوص در ریگزار این احتمال بیشتر وجود دارد. در کوه، شکاف‌های بین سنگ‌ها را بگردید، ممکن است آب پیدا کنید.
در ساحل، کندن زمین در بالای خط مدّ، به‌خصوص جاهایی که توده‌های شنی بادآورده وجود دارد، می‌تواند شما را به آب آشامیدنی برساند (حدود ۵ سانتیمتر یا ۲ اینچ که در روی آب شور قرار دارد). این آب ممکن است شور مزه باشد؛ اما قابل شرب است. در پایین پرتگاه‌های ساحلی، به دنبال سبزی‌ها و گیاهان آب‌دار بگردید، حتی خزه و سرخس. این گیاهان معمولاً درجایی که صخره‌ها جابجا شده و تغییر وضع داده‌اند، وجود دارند و همان جا ممکن است مقداری آب شیرین یا حتی چشمه پیدا کنید.
اگر چنانچه آب شیرین به هیچ وجه پیدا نشود، آب شور هم به‌وسیله‌ی تقطیر قابل استفاده است. (چگونگی انجام این عمل در بخش تقطیر و روش خورشیدی شرح داده می‌شود).
از هر حوضچه آب نخورید
دقت کنید هرگاه حوضچه‌ی آبی را دیدید که در اطراف آن گیاه وجود ندارد، یا استخوان حیوانات در آنجا دیده می‌شود، بدانید که احتمال خطرناک بودن آن آب زیاد است و ممکن است به مواد شیمیایی آلوده شده باشد. کنار آب را بررسی کنید، ممکن است نشانه‌های قلیایی شدن آب را پیدا کنید. همیشه آبی را که از حوضچه‌های آب روی زمین برمی‌دارید، بجوشانید.
در صحرا دریاچه‌هایی هستند که راه خروج ندارند. این دریاچه‌ها نمکی هستند و آب آنها قبل از نوشیدن باید تقطیر شود.
منبع : سیری در ایران
