گردشگری خورد و خوراک یا شکم گردی

گردشگری خورد و خوراک یا شکم گردی

گردشگری خورد و خوراک یا شکم گردی

گردشگری خورد و خوراک یک پدیده جدید نیست. مسافران همواره مجبور بودند در مکان خارج از محل زندگی شان عذا بخورند. با این حال سفر با انگیزه یادگیری بیشتر در مورد غذا ها و نوشیدنی های ویژه یک منطقه،  در مورد سبک آشپزی یک منطقه، خرید غذا، لذت بردن از دوره های آموزش آشپزی پدیده ای جدید و نوینی می باشد. این مقاصد محبوب گردشگری غذا مکان هایی هستند که سبک آشپزی متمایزی دارند و محصولات با کیفیتی عرضه می کنند. هر چه تنوع غذایی بیشتر و غریبه تر برای گردشگران باشد جذابیت بیشتری دارد.

غذا نقش مهمی در ساخت مکان ها و مقصد های گردشگری دارد. شرایط اقلیمی، فرهنگ و تاریخ یک منطقه، شخصیت غذا را شکل می دهند. در واقع گردشگری غذا زیر مجموعه گردشگری فرهنگی و میراث می باشد. گردشگران غذا بر خلاف گردشگران انبوه که به دنبال غذای ملی خود در مقصد هستند به دنبال محصولات بومی یک منطقه و مشتاق امتحان کردن غذا و نوشیدنی های مقصد هستند. این اشتیاق باعث افزایش تقاضا برای محصولات غذایی تا ایجاد فرصت آموزش برای بازدیدکنندگان، اشتغال محلی و افزایش مدت اقامت گردشگران می شود.

گردشگری خورد و خوراک یا شکم گردی

همان‌طور که پیش‌تر گفته شد گردشگری غذایی یکی از اشکال گردشگری فرهنگی محسوب می‌شود که بیشتر کشورها جهت تنوع محصولات گردشگری خود از این میراث به طرق مختلف استفاده می‌کنند. به طور مثال ایتالیا قطعا نامدارترین کشور در زمینه خوراک و غذاست و بخشی از صادراتش را همین موارد شکل می‌دهند. جایی که می‌توانید ریسوتوی ونیز، خوراک ماهیچه میلان، پاستا، پنیر ترافل، انواع سبزیجات، نوشیدنی‌ها، روغن، ماهی تازه، بستنی و اوه ژلاتو را در آن امتحان کنید. در آسیا نیز هنگ‌کنگ از اعتبار و شهرت فراوانی برخوردار است، چنان که به‌عنوان بهشت غذا مطرح است. کره‌جنوبی نیز در گزارش سالانه سازمان جهانی گردشگری به‌عنوان یک مقصد گردشگری خوراک و غذا مطرح شده است. این کشور با بهره‌گیری از برنامه‌ها و فیلم‌های تلویزیونی فرهنگ غذایی خود را به خوبی صادر کرده و موفقیت‌های فراوانی نیز کسب کرده است.

کشور ایران نیز قابلیت جذب گردشگر غذا را دارد از آنجایی که همراه دو کشور رم و چین سه مکتب آشپزی جهان هستند و همچنین به دلیل تنوع فرهنگی و قومی که در کشور وجود دارد تنوع غذایی فراوانی وجود دارد . ۲۵۰۰ نوع غذا و ۱۰۹ نوع نوشیدنی همراه با نان و شیرینی در ایران شناخته شده است . بسیاری از گردشگرانی که با غذاهای ایرانی آشنایی دارند سبک آشپزی ایرانی، یکی از عجایب هفتگانه می دانند. قابلیت ایران در زمینه تنوع غذایی را باید تحت تاثیر جغرافیای کشور و تنوع قومی و نژادی ایرانیان نیز دانست و به همین دلیل ارتباط تنگاتنگی بین این موارد وجود دارد. به عنوان مثال در کرمان به دلیل خشکی هوا از سبزی خشک استفاده می کنند یا در قشم و جزیره هرمز غذایی به نام سراغ وجود دارد که از خاک قرمز جزیره هرمز استفاده می کنند و ….. ولی متاسفانه این نوع گردشگری هیچ جایگاهی در کشور ما ندارد . بیشتر رستوران ها و سفره خانه ها به تعداد محدودی غذا بسنده می کنند به صورتی که گردشگر خارجی بعد از چند روز اعتراض خود را با جمله every day kabab  بیان می کند.

با کمی برنامه ریزی و توجه به این بخش می توان گردشگران غذای زیادی را جذب کنیم . به عنوان مثال  برگزاری جشنواره‌ها و فستیوال ‌های غذایی در محیط‌های مختلف روستایی و شهری، برگزاری تورهای غذا برای آموزش پخت غذاهای محلی از جمله راهبردهای توسعه گردشگری غذا هستند. استفاده از ماه رمضان با تنوعی که سفره‌های ایرانی در هنگام افطار دارد، می‌تواند به جذب گردشــگران مســلمان به ایران کمک کند. کشورهایی چون مصر، لبنان، ترکیه و مالزی هوشمندانه از این ماه مبارک، سبد درآمدی خود از بازار گردشگری غذا را پربرکت می‌کنند. یا حضور در جشنواره های جهانی می تواند به معرفی غذا های ایران کمک کند البته در صورتی که از غذا های محلی استفاده کنند نه اینکه دوباره به طبخ کباب و جوجه کباب بپردازند.

گردشگری خورد و خوراک یا شکم گردی

نویسنده و عکاس : فهیمه عبدی نیا