هیچوقت یک «قوروتی پز » حرفه ای نخواهید شد
طعم خوش بعضی غذاها سا لها در خاطر میماند. همیشه با خودم فکر میکنم مزۀ خوب تنها دلیل ماندگاری یک خوراکی در ذهن نیست و آن چیزی که مز هها را خاطر هانگیز م یکند لحظات شیرین و ب هیادماندنی است که هنگام میل آن با ما عجین بود هاند. یک کافۀ دنج، یک رفیق صمیمی، یک جمع شاد خانوادگی، یک محیط بکر و طبیعی، یک لحظۀ پرهیجان، یک اتفاق انرژ ی بخش، یک لقمۀ تعارفی و یک وعده شام که با عشق و مهربانی پخته شده باشد هم هوهمه م یتوانند غذایی را که م یخوریم به یکی از خوشمز هترین غذاهای عمرمان تبدیل کنند.
هیچوقت یک «قوروتی پز » حرفه ای نخواهید شد
سال پیش ا واخر پا ییز بود که به همراه تعدادی دوستان تصمیم گرفتیم به خراسان جنوبی سفر کنیم. شروع کردیم به جس توجوهای قبل سفر. صفحه های وب و اینستاگرام را بالا و پا یین میکردیم تا بهترین نقاط سفر را تعیین وا طلاعات خود را تکمیل کنیم. با راهنمایان محلی تماس میگرفتیم تا بتوانیم برنام هریزی درستی برای سفرمان انجام دهیم.ا ز آ نها میخواستیم به جز جاذب ههای تاریخی و طبیعی، روستاهایی را معرفی کنند که بتوانیم شبها را در آنها سپری کنیم و با فرهنگ مردم محلی، صنایع دستی و غذاهایب وم یشانب یشتر آشنا شویم. خیلی زود متوجه شدیم جاذب ههای بسیاری پیش روست؛ آن قدر که به سفر چندروزۀ ما قد نمیدهد.
هیچوقت یک «قوروتی پز » حرفه ای نخواهید شد
باید به طورکامل و گلچی نشده تعدادی ا ز مناطق را برای بازدیدا نتخاب میکردیم و برای ادامۀ بازدیدها دست از دل میکشیدیم. ازمیغانا ز آن روستاهایی بود که اقامت در کییا ز خان ههایش سا لها درخاطرم خواهد ماند. پی شازظهر به روستا رسیدیم وا ز قبل با راهنمای محلی برای اقامت شبانه در کییا ز خانه های روستا هماهنگ کرده بودیم. صاحبخانه درنهایت مهما ن نوازی به ا ستقبا ل ما آمد و ما را به داخل منزل راهنمایی کرد.ا و سریع ا ز حیاط منزل و آنچه که هر روز م یدید گذر کرد؛ ولی ما میخکوب ا یستادیم؛ چون منظرۀایوان خانه حیر تزد ه مان کرد!ا نبوهی از نخلهای بلند در کوهپایه هایی با خاک سرخ کمترین چشم اندازی بود که از ایوان خانه هدیه میگرفتیم. کوله هایمان را داخل خانه گذاشتیم . ا ندکی ا ستراحت کردیم و نشستیم به نوشیدن یک چای کاکوتی دبش و گپ زدن با صاحبخانه و راهنمای محلیمان آقابهروز که اهل کیی دیگرا ز روستاهای طبس واز دوستان صاحبخانه خونگرم ما بود. بعد از آن گشتی چندساعته در بافت روستا و طبیعت اطراف آن زدیم. ازکوچ ههای گلی و نخل ها و قنا تها و گند مزارها گذشتیم و از هرچه گذر میکردیم بیشازپیش ما را مجذوب ازمیغان دوس تداشتنی میکرد.
هیچوقت یک «قوروتی پز » حرفه ای نخواهید شدشد
پسا ز غروببها قامتگاه روستای یمان بازگشتیم. آقا بهروز پیش ا ز را ه افتادن ماا زا صفهان قول داده بود آن شب ما را با یک غذای محلی خوشمزه غافلگیر کند. او میگفت مطمئن است تا الان این غذا را جای دیگری نخورد هایم و راست م یگفت! سر سفره به هرکداما ز ما یک کاسه فلزی داد و برایمان از قابلم های که بخار داغیا ز آن بلند م یشد، خوراک خو شعطر و آ شمانندی ریخت که فهمیدیما سم آن «قوروتی »ا ست. نا نهای محلی را دستمان داد و گفت: خوب، بس مالله! تلیت کنید. طعم غذا ن هتنها برای من بلکه برای دیگر همسفریانم نیز ب ینظیر بود. با آن که قاشق اول را با تعجب و کنجکاوی به دهان بردیم، ولی درنهایت نزدیک بود سر ملاق ههای آخر غذا در قابلمه دعوایمان شود! قوروتی یک غذای محلی و خو شخوراک خراسانیا ست که طعم و بافت آن تاحدی ا ما نه کاملا به اشکنه یا کلاجوش شهرهای دیگر شبیها ست. من تصور میکنم قوروتی خیلی خوشمز هترا ز سایر خورا کهای مشابه آنا ست وا ین ب هدلیل تر یکبات خاص مواد غذایی بهک‌اررفته در آن است. دقیقا طرز تهیه این غذای خوشمزه را بلد نیستم؛ اما گمان میکنم مخلوطی باشد از یک نوع کشک محلی خاص که در خطۀ خراسان جنوبی درست م یشود: تک ههای بادمجان، پیازداغ و سیر تف تداد هشده، گردو، گوج هفرنگی تازه، سبزی خشک مخصوص و دیگر افزودن یهای محلی که هنوز راز و رمز تر یکب آ نها را نفهمید هام! چندبار دستور پخت آن را در اینترنت جس توجو کرد هام و حتی آن را چندین مرتبه در سفرهای دیگرم درست کرد هام، ولی خوردن غذای محلی با دس تپخت یک مادر روستایی کجا و آن چیزی که من از آب درم یآورم کجا؟ این غذا در عین سادگی پرا ز مواد مغذی، تازه و خوشمزه است و هیچا ثریا ز سنگینی پسا ز خوردن غذاهای چرب و پرکالری فس تفودهای شهری را در آن حس نمیک‌نید. اگر اهل خراسان جنوبی نیستید زیاد خودتان را برایا ینک‌ه بتوانید مشابهش را بپزید به دردسر نیندازید. به قول معروف پختا ین Sepahan tourism magazine غذا فوت کوزه گری خاصی دارد.هیچوقت یک «قوروتی پز » حرفه ای نخواهید شد
هیچوقت یک «قوروتی پز » حرفه ای نخواهید شد
