هنر قالی بافی را زنده کنیم / برای دلتنگی هایمان قالی ببافیم
هنر قالی بافی را زنده کنیم / برای دلتنگی هایمان قالی ببافیم
درتمام خانه های ایرانی از فقیر و غنی می توان فرش و قالی را پیدا کرد. فالی هایی که با کمی درنگ و نگاه به آن ها می توان دنیایی از نقش و نگار و زندگی را پیدا کرد. قالی با زندگی ایرانیان عجین شده است به صورتی که هر کجای دنیا نام ایران را بیاوریم اولین چیزی که به ذهن آنها می اید همین قالی ایرانی است. هنر قالی بافی در ایران قدمت زیادی دارد قدمتی به اندازه تاریخ این کشور به صورتی که قدیمی ترین قالی جهان به نام پازیریک که در مناطق آناتولی کشف شده متعلق به این سرزمین می باشد. این هنر ارزشمند در دوران هخامنشی جایگاه بالا و ارزش اعتبار بالایی داشته است و این روند در دوره هایی بعد از هخامنشیان نیز ادامه داشته است. بعد از اسلام نیزمی توان کتاب ها و سفر نامه هایی را یافت که از قالی ایرانی صحبت کرده اند. بعد از حمله مغول به ایران مدتی وقفه در تمام هنرها از جمله قالی بافی اتفاق افتاد. ولی طولی نکشید تا اینکه دوباره در دوران حکومت صفوی رونق و شکوفایی قالی ایرانی نه تنها بازگردد بلکه به نقطه اوج خود برسد به صورتی که از لحاظ نقش، رنگ، و کیفیت به بالاترین درجه هنری خود رسید. ولی متاسفانه طولی نمی کشد که با حمله افاغنه به ایران یک وضع نابسامانی در قالی بافی ایجاد می شود و تعداد زیادی از صنعتگران و هنرمندان در این زمینه کشته شدند. این صدمات به حدی بود که نزدیک ۱۰۰ سال این هنر خاموش می شود. تا اینکه در زمان ناصرالدین شاه قاجار بازرگانان تبریزی دوباره این صنعت را احیا می کنند در واقع شروع دوباره تاریخ فرش ایرانی را مدیون بازرگانان تبریزی هستیم که نه تنها باعث احیا این صنعت شدند بلکه زمینه صادرات فرش ایرانی را پایه گذاری کردند.
هنر قالی بافی را زنده کنیم / برای دلتنگی هایمان قالی ببافیم
تا جند سال گذشته در همه خانه های ایرانی از شهری و روستایی دار قالی را همراه زنان بافنده می توانستیم پیدا کنیم زنان علاوه بر رسیدگی به خانه و فرزندان خود درآمدی نیز برای کمک به خانواده بدست می آوردند. ولی متاسفانه امروز کمتر خانه ای را بتوان پیدا کرد که در آن زنان مشغول قالی بافی باشند شاید با کمی جستو جو در مناطق روستایی بتوان آثار آن را پیدا کرد. امروزه نه حمله مغولی بوده نه افغانی ولی این هنر ارزشمند آرام آرام در حال خاموشی است. عده ای علتش را سرقت طرح های ایرانی، افزایش تعداد رقبا، استفاده از مواد نامرغوب، عدم تبلیغات و … می دانند ولی با کمی تامل آیا واقعا این معضلات به اندازه حمله مغول ها و افغان ها خطرناک است که ما را به این سمت سوق داده یا ما به دلیل مدرن شدن و جهانی شدن به این هنر والا و با ارزش پشت کرده ایم؟ چرا دختری که در این زمینه حتی تحصیلات دانشگاهی دارد باید توسط مهندسان و پزشکان ما به سخره گرفته شود؟
هنر قالی بافی را زنده کنیم / برای دلتنگی هایمان قالی ببافیم
فراموش نکنیم فرش و قالی فقط از نظر بعد اقتصادی اهمیت ندارد فرش مظهری از هنر و فرهنگ و میراث کشور ما است و این وظیفه تمام جامعه ایرانی است که از آن محافظت کنند و هرکسی به نوبه خود دولت با حمایت از صاحبان این صنعت، صاحبان این صنعت با حمایت از بافندگان و طراحان، طراحان با ایجاد طرح های جدید، مسئولان گردشگری با ایجاد جشنواره و تبلیغات در این زمینه، و عامه ی مردم با حمایت از هنرمندان این صنعت دوباره بتوان این هنر را با نقطه اوج خود برسانیم
نویسنده : فهیمه عبدی نیا
