اصطلاحات سنگنوردی

با اصطلاحات سنگنوردی آشنا شوید

هر سنگ و صخره مایلی از طرف یک غیر سنگ‌نورد شیب نامیده می‌شود. اما برای یک سنگ‌نورد و فنی کار، انواع شیب‌ها با انواع شکل‌ها تعاریف خاص خود را دارند.بر روی اکثر سنگ‌ها و دیواره‌ها، بیشتر از یک راه صعود به بالا وجود دارد. این راه‌ها به مسیر معروف هستند.

اکثر آنها نام اولین صعود کننده را بر روی خود دارند. جایی که یک مسیر شروع می‌شود، کارگاه اول و جایی که تمام می‌شود، انتهای مسیر نام دارد.اغلب یک مسیر طولانی‌تر از طول طناب است و صعود باید در چند مرحله انجام شود.

هر مرحله به یک طول طناب مشهور است. آن نقاطی که هر فرد بعد از طی یک طول طناب توقف می‌کند و هم طناب خود را حمایت می‌کند، کارگاه نام دارد.

افرادی که با هم در یک طول طناب صعود می‌کننند و معمولا دو یا سه نفر هستند، کرده نامیده می‌شوند نفر اول که صعود می‌کند به نام سرطناب و نفر بعدی به نام حمایت‌چی خوانده می‌شوند.

دیواره: سنگ کاملاً عمودی

شیب: دیواره با شیب حدود ۶۰ درجه یا کمتر

شیب منفی: دیواره شیبی بیشتر از ۹۰ درجه

کلاهک با شیب منفی: یک شیب منفی که درجه آن ادامه پیدا کند

کلاهک کامل: شیب ۱۸۰ درجه و موازی با زمین

به طور کلی یک سنگ داری سطحی کاملا صاف و یک دست نیست، بلکه بر روی آن شکاف‌ها و نقاط ناهمواری وجود دارد.

طاقچه سنگی: یک طاقچه سنگی بر روی صخره

گیره بزرگ: طاقچه کوچکتر

گیره: درزها و شکافهای داخل سنگ که بسته به اندازه کوچک و بزرگی خود، نام های مختلفی دارند. گیره های ناخنی: گیره های کوچک

گیره انگشتی: مقداری بزرگتر از گیره ناخنی

گیره مشتی: بزرگتر از گیره انگشتی

لاخ بدنی: شکاف‌های واقعا عمیق که انسان می‌تواند، نصف بدن خود را درون آنها جا دهد،

تنوره: شکاف بزرگی که بتوان درون آن رفت و صعود کرد، درزها و شکاف‌هایی که در این تقسیم‌بندی‌ها نمی‌گنجد، شکاف‌هایی هستند که بین گیره‌های مشتی و گیره‌های بدنی قرار دارند. این شکاف‌ها که پردردسر هم هستند به نام لاخ دست و بازو شناخته می‌شوند.

یک نقطه اتصال بین دو دیواره کوچک می‌تواند اصولاً به دو شکل به نظر برسد. شکل اول به صورت یک زاویه داخلی، مثل زاویه‌ای که در یک اتاق بین دو دیوار وجود دارد و یا به شکل یک زاویه خارجی. زاویه داخلی اتاق معمولا کنج نامیده می‌شود و زاویه خارجی را تیغه یا گرده سنگ می‌گویند و اگر زیاد شیب‌دار نباشد، گرده ماهی خوانده می‌شود.

مجراها و بریدگی‌های روی دیواره‌ها به اسم‌های مختلفی خوانده می‌شوند، مثل معبر، دهلیز، تنوره.

برجستگی‌های روی سنگ‌ها به اسم‌های مختلفی خوانده می‌شوند: یک منقاری، صفحه سنگی است که به صورت موازی با دیواره سنگی قرار گرفته است.

صخره برجسته تیز بر آمده از یک سنگ را که اندازه بزرگی داشته باشد، برج سنگی می‌گویند. اگر اندازه آن زیاد بزرگ باشد و حداکثر بالای ۵۰ متر، به نام شاخک یا سوزنی بزرگ خوانده می‌شود.

منبع : سیری در ایران