کمبود فضای تفریحی در شهر/ شهروندان سردرگم ، اجتماع عبوس
نویسنده علی رفیعی وردنجانی
اجتماع شهری نیاز به یک اندیشه جامع و مانع دارد . البته افراد یک جامعه همواره به جای منطق ورزی از احساساتشان پیروی می کنند و همین نوع اندیشیدن می تواند دغدغه های جدیدی برای خانواده ها در پی داشته باشد .
این دغدغه ها تابویی است برای پدر و مادران شهرمان چراکه نه آنها نمی دانند چگونه می توان انرژی های غریزی شان را تخلیه کنند و از سوی دیگر بچه ها میل و رغبتی به تحصیلات عالیه پیدا می کنند . در حال حاضر باید این گونه نوشت که جامعه شهری اصفهان بیش از آنکه نیاز به سینما و شهربازی و … داشته باشد ، نیازمند فضاهای باز شهری است ، این فضاها می توانند انرژی های کاذب جامعه را به اندیشه های امیدوارانه و مثبت گرا تبدیل کنند . جامعه ای که ماهیت انقلابی دارد در همه زمینه ها باید انقلابی فکر کند و این اندیشه باید در حوزه گردشگری نیز توسعه یابد . توسعه گردشگری نیازمند پروپاگاندای جهانی است . این هم افزایی فکری در راستای توسعه انقلابی گردشگری نمی تواند به تامین نیاز های جامعه کمک کند چرا که نیاز یک جامعه بیش از هر چیز احساس ارامش و لذت از روند زندگی است . این بسیار دردناک است که گردشگر خارجی وقتی که وارد اصفهان می شود تنها چند بنای تاریخی را برای بازدید در ذهن مد نظر داشته باشد ، این گونه اندیشه از سوی یک گردشگر خارجی رتبه بندی شهر را کاهش می دهد . تنها نمونه ای که می توان به عنوان فضای شهری در اصفهان نام برد میدان جلفا است که این میدان هم از ازدحام جمعیت و کمبود فرهنگ رنج می برد . از سوی دیگر میدان جلفا از نظر تاریخی و ارزش دینی در سطح بالایی قرار دارد و نباید هر فضایی را یک فضای باز شهری نامید . از تعریف های اپارتاید گونه که بگذریم باید به این نکته اشاره کرد که احداث فضای شهری نیازمند تحقیق و بررسی از سوی شهرداری و ارگان های مربوطه است . امیدواریم که شهر اصفهان گردشگری را با احداث فضاهای باز شهری بازسازی کند تا کشورمان تنها یک فسیل تاریخی شمرده نشود بلکه به عنوان یک کشور ارامش بخش و شادی اور در جهان عنوان گردد .
