کیوتو نام یکی از بزرگترین شهرهای کشور ژاپن است که جاذبه های بسیاری در خود دارد و به همین دلیل هر سال از گردشگران بسیاری میزبانی می کند. ما هم امروز به کیوتو می رویم تا از یکی از جاذبه های آن دیدن کنیم.
مقصد امروز ما معبدی است که با نام های فوشیمی‌ایناری، اُ ایناری سان (O-inari-san) یا فوشیمی‌ایناری تایشا شناخته می شود. این معبد بسیار زیبا در منطقه شهری فوشیمی قرار دارد. این عبادتگاه را ساختند تا در آن به راز و نیاز با ایناری (Inari) بپردازند. ایناری یکی از خدایان محبوب در آیین باستانی شینتو (Shinto) به شمار می آید و در ژاپن طرفداران بسیاری دارد.
اما چرا چنین معبدی را در پایه کوه ساخته اند و ماجرای ساخت آن چه بود؟ مردم ژاپن از سال ۷۱۱ میلادی به منطقه فوشیمی می رفتند و برای محصول بیشتر و وضعیت اقتصادی خانواده شان دعا می کردند. فوشیمی از دیرباز جَوی معنوی و مذهبی داشت و عبادتگاه های کوچک و بزرگی در این ناحیه به چشم می خورد تا این که در سال ۱۴۹۹ میلادی، معبد بزرگ و اصلی فوشیمی‌ایناری ساخته شد و همان طور که اشاره کردیم مخصوص پرستش ایناری، خدای باروری بود. با ساخت این نیایشگاه، بومیان کیوتو بیش از پیش به این ناحیه می آمدند و برای رسیدن به خواسته هایشان دعا می کردند. به مرور معبد فوشیمی‌ایناری آن قدر مشهور شد که از سراسر ژاپن برای راز و نیاز به این مکان راهی می شدند.
شاید با توضیحاتی که دادیم با این سوال رو به رو شوید که اگر معبد فوشیمی‌ایناری را برای بازدید انتخاب کنید چه چیزی پیش روی شما خواهد بود؟
مهم ترین نکته ای که از همان ابتدای ورود به محوطه معبد فوشیمی ایناری خودنمایی می کند، وجود مجسمه های متعدد و کوچک و بزرگی از خدای ایناری است. ایناری، هم به صورت نر و هم ماده (بیشتر به شکل یک بانو با موی بلند و سیاه) به تصویر کشیده می شود و از او با صفت های پروردگار باروری، پرورش دهنده برنج، صنعت و کامیابی دنیوی یاد می کنند. ایناری را خدای روباه ها نیز می دانند به همین خاطر در قسمت های مختلفی از معبد فوشیمی ایناری مجسمه هایی از روباهان را می بینیم. بنابر اعتقاد پیروان آیین شینتو این گونه جا افتاده که روباه های سفید، پیام رسان خدای ایناری هستند.
قسمت های مختلف معبد فوشیمی‌ایناری
معبد فوشیمی‌ایناری تنها یک عبادتگاه نیست، اینجا مکانی است که هم حس کنجکاوی تان را بر می انگیزد و هم اطلاعات جالبی درباره تاریخ و مذهب ژاپنی ها در اختیارتان قرار می دهد. از همه بهتر این که همه چیز در دامان طبیعت ساخته شده و شما را به سوی خود می کشاند.
عبادتگاه فوشیمی‌ایناری قسمت های گوناگونی دارد و بازدیدکنندگانش را مجبور می کند تا از چند مرحله گوناگون عبور کنند. در این قسمت می خواهیم از اولین سطح و دروازه معبد وارد شویم و همه چیز را برایتان توضیح دهیم. در همین ابتدا بدانید که پیاده روی در پیش دارید و باید از هزاران پله بالا بروید، پس خوب خود را برای گردشی به یادماندنی آماده کنید و همراه مان بیایید.
۱- رومان | Romon
اولین بنایی که در ابتدای حرکت تان به سوی معبد فوشیمی ایناری با آن مواجه خواهید شد رومان نام دارد. این ساختمان را فردی به نام تویوتومی هیده‌یوشی (the regent Toyotomi) در سال ۱۵۸۹ میلادی ساخت. بد نیست بدانید که او را با نام هاشیبا هیده‌یوشی (Hashiba Hideyoshi) نیز می شناسند.
درباره چرایی ساخت رومان می گویند که: روزی از روزها مادر تویوتومی هیده‌یوشی به سختی بیمار می شود به طوری که طبیبان آن زمان از پس درمانش بر نمی آیند. تویوتومی که راه دیگری جز دعا برایش باقی نمانده بود، دست به راز و نیاز بر می دارد و نذر می کند که اگر مادرش شفا پیدا کند ۱۰۰۰۰ گوکو (گوکو goku واحد اندازه گیری برنج در دوران باستان) خیرات می کند. بعد از مدتی مادر تویوتومی به صورت معجزه آسایی بهبود می یابد. تویوتومی هیده‌یوشی نیز با معادل نقدی نذر خود، ساختمان رومان را می سازد که بازدیدکننده ها در آن به راز و نیاز با خدای باروری یا همان ایناری بپردازند.
بعضی ها می گویند که داستان تویوتومی حقیقت ندارد؛ اما این ماجراها بر روی کتیبه ای در رومان درج شده و این کتیبه متعلق به سال ۱۵۸۹ میلادی و کاملا واقعی است.
۲- هاندن | Honden
کمی جلوتر از ساختمان رومان با بنای دیگری رو به رو خواهید شد که نامش هاندن است. برای ساخت این بنا از سبک کلاسیک ژاپنی الهام گرفته اند، در این سبک راهروهای زیادی ساخته می شوند و دیوارهای بنا را هم بسیار بلند می سازند. دیوارهای هاندود حدود ۱۰٫۶ متر ارتفاع دارند.
هاندن را در سال ۱۴۶۸ میلادی ساختند؛ اما متاسفانه در طول شورش اونین (Ōnin no Ran) بیشتر این بنا سوخت و از بین رفت. این جنگ خانمان سوز بین دو خاندان بزرگ و پرقدرت ژاپنی درگرفته بود و بسیاری از قسمت های ژاپن را نابود کرد.
در سال ۱۴۹۹ میلادی هاندن را دوباره بازسازی کردند که هزینه این مرمت از کمک های مردمی تامین شده بود. در این بازسازی سبک و سیاق بنای هاندن را تغییر دادند و تلاش بر آن بود که چهره ای شاد برای این بنا ایجاد کنند که ظرافت و زیبایی خیره کننده ای داشته باشد. به همین منظور از سبک معماری قرن شانزدهم میلادی استفاده کردند که در زمان دوره آزوچی-مومویاما (Azuchi-Momoyama jidai) یعنی در حدود سال‌های ۱۵۶۸ تا ۱۶۰۰ میلادی رواج زیادی داشت. استفاده از تزیینات زیاد یکی دیگر از ویژگی های شاخص عبادتگاه هاندن است که بدون شک توجه تان را به خود جلب خواهد کرد. اگر بخواهیم توضیح بیشتری درباره هاندن ارایه کنیم باید بگوییم که این ساختمان از ۵ عبادتگاه مختلف به وجود آمده که به آن ها با نام های عبادتگاه شمالی، مرکزی، جنوبی، شمالی ترین و جنوبی ترین اشاره می کنند.
۳- تیچوان | Teichoan
تیچوان یک ساختمان زیباست که برای استراحت گردشگران ساخته شده است. این بنا را در سال ۲۰۱۷ میلادی ساختند. استراحتگاه تیچوان در نزدیکی آبگیری به نام یاشیماکای (Yashimagaike) قرار دارد و به همین دلیل منظره زیبا و جذابی را در اختیارتان قرار می دهد. می توانید خیلی راحت در تراس زیبای این مجموعه استراحت کرده و دوباره به راه تان ادامه دهید. بد نیست بدانید که استفاده از تیچوان رایگان است و فقط برای ورود به قسمت تراس آن باید هزینه پرداخت کنید.
اینجا گنجایش ۳۰ نفر را دارد و استفاده از کافه آن نیز برای همه ممکن است. اگر از پیاده روی خسته شده اید تیچوان یکی از بهترین جاها برای کسب انرژی دوباره به شمار می رود.
جالب است بدانید که نام این اقامتگاه برگرفته از اسم شاعر معروف ژاپنی مینگ هائوچان (Meng Haoran) الگوبرداری شده، وی از مهم ترین هنرمندان دودمان تانگ (Tang) به حساب می آید و هنوز هم طرفداران بسیاری دارد. تیچوان از نظر لغوی نیز به معنای پرنده های آوازخوان است که با محوطه این استراحتگاه نیز هم خوانی دارد زیرا در اطراف تیچوان پرنده های گوناگونی در طی روز آواز می خوانند و جوی صمیمی را ایجاد می کنند. پرنده های زیبا در کنار آبگیر یاشیماکای جمع می شوند و بازدیدکننده ها را سرگرم می کنند.
اگر شما هم از پیاده روی خسته شده اید و نیاز به استراحت دارید، توصیه می کنیم که حتما در تیچوان دمی تازه کرده و دوباره به راه تان ادامه دهید.
۴- سنبون توری | Senbon Torii
مشهورترین قسمت معبد فوشیمی‌ایناری، سن بون توری نام دارد؛ راهرویی نارنجی رنگ که از همه طرف با ستون های متعدد پوشیده شده است. اگر از نخستین دروازه تا اینجا بدون توقف حرکت کنید، به طور تقریبی بعد از ۱۵ دقیقه پیاده روی به سنبون توری خواهید رسید. بومیان ژاپن به این جا راهروی سرخ می گویند و آن را نماد نور و خورشید به شمار می آورند؛ اما در حقیقت رنگ ستون های سنبون توری نارنجی درخشان است.
این مکان برای ژاپنی ها از نظر معنوی اهمیت دارد و نشانگر روح ایناری، احساس روشنایی و امید، برکت های زندگی، زمین و محصولات و… است و به آن ها حس آرامش می دهد. بد نیست بدانید که سن بون توری در زبان ژاپنی با نام ورمیلیون (vermilion) نیز شناخته می شود، آن ها این واژه را هم معنی با سایه قرمز، سپیده دم و نور قرار می دهند.
سنبون توری در طول دوره اِدو (Edo) یعنی بین سال های ۱۶۰۳-۱۸۶۸ میلادی ساخته شد. هدف از ساخت چنین راهروی طویلی ایجاد حس آرامش برای بازدیدکننده ها و ایجاد آمادگی در آن ها برای راز و نیاز با ایناری بوده است. این راهرو در حال حاضر در بین گردشگران خارجی با نام دروازه توزنت توری (Thousand Torii) شناخته می شود و همه با شور و شوق به سوی این مکان می روند تا با سن بون توری نارنجی رنگ سلفی بگیرند.
۵- اوکوشا اوهایشو | Okusha Hohaisho
بعد از دروازه نارنجی رنگ و معروف عبادتگاه فوشیمی‌ایناری به ساختمان اوکونا-این (Okuno-in) یا اوکوشا اوهایشو خواهید رسید. این بنا درست پس از سنبون توری و در قسمتی به نام دره میبو دانی (Myobu-dani) قرار دارد.
اینجا، هم مکانی برای استراحت و هم جایی برای دعا و راز و نیاز است. سال ساخت آن را ۱۴۹۹ میلادی می دانند؛ اما در حقیقت این ساختمان در سال ۱۷۹۴ میلادی به دلیل وقوع زلزله کاملا نابود و دوباره سازی شد. بنایی که امروز آن را مشاهده می کنید حاصل همین بازسازی است.
اوکوشا اوهایشو در ابتدا فقط یک استراحتگاه بود؛ اما در سال ۱۹۷۵ میلادی یک عبادتگاه کوچک نیز برای عابران در کنار آن ساختند، حالا می توانید در طی حرکت تان به سوی ساختمان اصلی فوشیمی‌ایناری در اینجا شمع روشن کرده و دعا کنید.
در سمت راست اوکوشا اوهایشو چند فانوس سنگی (Stone Lanterns) نیز به چشم می خورند. روش کار با این فانوس ها به این شکل است که باید رو به روی یکی از آن ها بایستید و در دل تان آرزویی را در نظر بگیرید، سپس قسمت سنگی بالای فانوس را بکشید. اگر در حین کشیدن احساس سبکی داشتید آرزوی تان برآورده خواهد شد و در غیر این صورت هرگز به آرزوی خود نخواهید رسید.
۶- کوماتاکاشا | Kumatakasha
بعد از گذشتن از اوکوشا اوهایشوو و کمی پیاده روی، به آبگیر شین- ایکه (Shin-ike) یا کودامایاایکه (Kodamagaike) خواهید رسید. این قسمت در بیشتر فصل های سال بسیار سرسبز و دیدنی است و همین موضوع باعث شده که بسیاری از بازدیدکننده ها در کنار آبگیر بنشینند و از ادامه راه سر باز بزنند.
آبگیر شین- ایکه از نظر معنوی هم برای ژاپنی ها ارزشمند است. آن ها عقیده دارند که اگر کسی را گم کرده اید، کافی است با چشمانی بسته رو به روی شین- ایکه بنشینید و دستان خود را بالا ببرید، جهتی که دست های تان به آن سو می رود، همان راه رسیدن به گمشده تان خواهد بود.
در کنار این آبگیر زیبا یک عبادتگاه کوچک و سنگی نیز وجود دارد که با نام کوناتاکاشا شناخته می شود. پیروان آیین شینتو در اینجا می نشینند و به دعا می پردازند. در این مکان آب روانی نیز جاری است که برای شفای بیماران و تبرک از آن می نوشند، هر کسی می تواند از این آب استفاده کند.
۷- مییوکی هوهایشو | Miyuki Hohaisho
بعد از کوناتاکاشا باید کمی بیشتر پیاده روی کنید تا به بناهای دیگر برسید، حدود ۱۰ دقیقه که پیاده روی کنید به یک چند راهی خواهید رسید که دو راه آن اصلی و سه مسیرش انحرافی است. دو راه اصلی به ساختمان اصلی معبد فوشیمی‌ایناری خواهند رسید و گزینه های دیگر، شما را به استراحتگاه ها و معابد دیگری می برند. اگر راه های انحرافی را انتخاب کنید، پس از استفاده از آن ها باید دوباره به مسیر اصلی باز گردید.
مییوکی هوهایشو یکی از عبادتگاه هایی است که در مسیر اصلی قرار ندارد. این بنا در سال ۱۹۶۳ میلادی ساخته شد. اینجا، هم مکانی برای عبادت ایناری است و هم مقبره نقاش و خوش نویس مشهور، یوکویاما تایکن (Yokoyama Taikan) در آن قرار دارد.
اگر زمان کافی برای بازدید از مییوکی هوهایشو را دارید، پیشنهاد می کنیم که بازدید از آن را از دست ندهید زیرا این محل پوشیده از درخت های بامبوی سبز رنگ است و منظره فوق العاده ای دارد، به صورتی که از کنار مییوکی هوهایشو می توانید کوه های مییوکوبی (Miyukibe) را تماشا کنید. این کوه ها در دوره هی آن (Heian) به این نام خوانده شدند و از مهم ترین مقاصد طبیعی کیوتو به شمار می آیند.
۸- کوجینگامین | Kojingamine
کوجینگامین یا تاناکاشا شینسکی (Tanakasha Shinseki) یک گذرگاه زیباست که در گذشته برای پرستش خدایان از آن استفاده می کردند. امروزه اینجا مکانی برای عبادت و راز و نیاز عابران به شمار می آید. نکته جالب که درباره کوجینگامین وجود دارد مناظر فوق العاده ای است که پس از عبور از این گذرگاه پیش روی تان نمایان می شود. اگر در جستجوی جایی برای گردش و تفریح هستید کوجینگامین را نیز فراموش نکنید.
۹- گوزندانی هوهایشو | Gozendani Hohaisho
گوزندانی هوهایشو نیز یک عبادتگاه است که در مسیر رسیدن تان به معبد فوشیمی‌ایناری با آن مواجه خواهید شد. گفته می شود که در سال های گذشته اینجا دو ساختمان دیگر نیز وجود داشت؛ اما آن ها را تخریب کردند و حالا فقط گوزندانی هوهایشو باقی مانده است.
هر سال در تاریخ ۵ ژانویه دو مراسم مذهبی به نام های اویاما سون (Oyama-saun) و شیمیناوا شینجی (Shimenawa Shinji) در این مکان برگزار می شود؛ ریسمان های گوناگونی به بنای گوزندانی هوهایشو می بندند و طلب آمرزش کرده و به راز و نیاز می پردازند.
یک سنگ مقدس هم در عبادتگاه گوزندانی هوهایشو وجود دارد که قدمتش به دوران باستان باز می گردد و از نظر معنوی برای ژاپنی ها حایز اهمیت است.
۱۰- آبشار کیوتاکی | Kiyotaki
اگر از عبادتگاه گوزندانی هوهایشو حدود ۲۰۰ متر به سمت شمال بروید آبشاری بسیار زیبا به نام کیوتاکی پیش روی تان پدیدار می شود. درست در پشت این آبشار می توانید تماشاگر کوه ها و تپه های کوچک و بزرگی باشید که وجودشان منظره ای دیدنی را ایجاد کرده است. اگر مسیر آب این آبشار را دنبال کنید به دره کیتادانی (Kitadani) خواهید رسید. در این دره دو معبد دیدنی به نام های توفوکو-جی (Tōfuku-ji) و سنی جی یا سنی شی (Sennyū-ji) وجود دارند که می توانید از آن ها نیز دیدن کنید.
۱۱- سانومین | Sannomine
اینجا برای پرستش خدایی به نام شیراجیکو اوکامی (Shiragiku Okami) ساخته شده است. این خدا متعلق به یکی از ادیان باستانی ژاپنی است که امروزه پیروان بسیار محدودی دارد. دینی که در سال ۱۸۸۰ یا اوایل دهه ۱۸۹۰ میلادی دوباره کشف شد. اگر به ادیان باستانی ژاپن علاقه مندید می توانید از موزه ملی کیوتو بازدید کنید، این موزه از مهم ترین جاذبه های دینی این شهر به حساب می آید و ما هم در آینده آن را در مطلبی جداگانه برای شما عزیزان معرفی خواهیم کرد.
۱۲- آینومین | Ainomine
آینومین نیز از دیگر پرستشگاه هایی است که پیش از رسیدن به معبد فوشیمی‌ایناری می توانید از آن دیدن کنید. این عبادتگاه، مخصوص پرستش آماتراسو-اومیکامی (Amaterasu-ōmikami) یا اُکامی (Okami) است که با نام ایزد خورشید نیز شناخته می شود.
عبادتگاه آینومین یک دروازه معروف هم دارد که با نام نانتوری (Nanetori) شناخته می شود. همچنین یک صفحه نیز در مرکز این عبادتگاه وجود دارد که به آن گاکوزوکا (gakuzuka) گفته می شود و قسمت مرکزی آینومین به شمار می آید. اگر به عبادت و راز و نیاز علاقه مند باشید می توانید گرد این مرکز دست به دعا بردارید و در کنار ژاپنی ها دعا کنید.
۱۳- تروگی ایشی استون | Tsurugiishi Stone
تروگی‌ایشی استون مکانی است که بیشتر برای برگزاری مراسم مذهبی از آن استفاده می کنند. درباره ساخت این قسمت می گویند که سال ها پیش در دوران هی‌آن (بین سال های ۷۹۱- ۱۷۹۴) یک شمشیرباز بسیار معروف به نام سانجو مونچیکا (Sanjô Munechika) می زیست. می گویند که سانجو یک شمشیر جادویی به نام کوگیتسونِمارو (Kogitsunemaru) داشت که ایناری آن را در همین مکان به سانجو اهدا کرده بود. تروگی‌ایشی استون در واقع محلی است که همه این حوادث در آن رخ داده و از این جهت برای ژاپنی ها اهمیت دارد.
۱۴- ایناریاما و اوتسوکا
ایناریاما (Inariyama) آخرین قسمت سفر شما به معبد فوشی‌ایناری است. شاید جالب باشد که بدانید اغلب گردشگران در طول راه خسته می شوند و به این مرحله نمی رسند. اینجا ۲۳۳ متر از سطح دریا بالاتر است. ایناریاما نام جنوبی ترین قله از ۳۶ قله ای است که در منطقه مسکونی هیگاشی‌یاما وجود دارد. به ایناریاما، میتشوگامین (Mitsugamine) نیز گفته می شود، این نام به معنای سه قله است زیرا تنها سه قله در هیگاشی یاما وجود دارند که از سمت غرب به شرق و در یک ردیف سر برافراشته اند.
جالب است بدانید که هر یک از قله های نزدیک به ایناریاما یک نام مخصوص دارند. بر فراز ایناریاما می توانید کیوتو را از زاویه ای باورنکردنی تماشا کنید، همچنین از این بالا دروازه نارنجی رنگ سنبون توری نیز دیده می شود که قبل تر از آن عبور کرده بودید. در اینجا سنگی وجود دارد که روی آن کلمه اوتسوکا (otsuka) به چشم می خورد.
اوتسوکا (Otsuka) یا اوتزاکا همان معبدی است که این همه راه را برای رسیدن به آن تا ارتفاع ۲۳۳ متری آمده ایم. پیش از وارد شدن به این عبادتگاه، باید بدانید که مردمان ژاپن در دوران هی‌آن اعتقاد داشتند که خدای باروری (ایناری) در نخستین روز ماه فوریه (۱۲ بهمن) به ملاقات آن ها می آید، ژاپنی ها به این روز هورس یا دی آو د هورس (Day of the Horse) می گویند و اعتقاد دارند که در این روز ثروتمند خواهند شد.
گفته می شود که مکان ظهور ایناری همین جاست که حالا آن را با نام اوتسوکا یا عمارت اصلی فوشیمی‌ایناری می شناسیم. بد نیست بدانید که در قرون وسطی به محل فرود ایناری، کامیناتسوکا (Kaminotsuka) گفته می شد و در طول تاریخ نیز چندین بار نام آن تغییر کرد. شاید این سوال برایتان پیش آید که اگر شما هم در دی آو د هورس به این ناحیه بیایید، ایناری را ملاقات خواهید کرد یا خیر؟ پیروان آیین شینتو بر این باورند که دیدن خدای باروری به باورهای فردی و ایمان شخصی هر فرد بستگی دارد و هر کسی نمی تواند او را ببیند.
نکته جالبی که در قسمت اوتسوکا با آن مواجه می شوید، سنگ های کوچک و بزرگی هستند که در هر گوشه به چشم می خورند، روی همه این سنگ ها به خط ژاپنی نوشته هایی حکاکی شده است. ماجرای این سنگ ها از این قرار است که ژاپنی ها بر این عقیده هستند که کنده کاری روی سنگ و حمل آن به این مکان نشانه خلوص نیت و ایمان است. در حال حاضر حدود ۱۰۰۰۰ سنگ حکاکی شده در اوتساکا وجود دارند.
۱۵- سایر قسمت ها
تا اینجا با هم مرحله به مرحله پیش رفتیم و از پای تپه تا فراز آن را طی کردیم. باید بدانید که در طی این مسیر استراحتگاه های کوچک دیگری نیز وجود دارد که می توانید در آن ها چند دقیقه ای نفس تازه کرده و به راه تان ادامه دهید. چون این استراحتگاه ها امکاناتی جز چند صندلی و نیمکت نداشتند از شرح آن ها خودداری کردیم.
اگر معبد فوشیمی‌ایناری را برای بازدید انتخاب کردید از همان ابتدا باید بدانید که راه زیادی را باید پیاده طی کنید؛ اما آن قدر ایستگاه برای نشستن و به در کردن خستگی وجود دارد که نیازی نیست نگران خسته شدن باشید، فقط کفشی مناسب به پا کنید و از زیبایی های اطراف لذت ببرید.
مجله اینترنتی گردشگری سپاهان (کوله)
زهرا میرزایی
