تکه ای از چهارمحال و بختیاری در فیروزکوه
فیروزکوه یکی از مقاصد نزدیک و جذاب برای طبیعت دوستان در استان تهران محسوب میشود و خیلیها آن را با تنگه واشی میشناسند.
فیروزکوه از شهرهای بزرگ استان تهران به شمار میرود که به دلیل موقعیت جغرافیایی خاصاش همیشه در طول تاریخ مورد توجه اقوام گوناگونی بوده است. این منطقه باستانی را با بسیاری از اساطیر و داستانهای مرتبط به کوه دماوند مرتبط میدانند. در گذشته این شهر یکی از شهرهای بزرگ ایران محسوب میشده است که دارای کاروانسرا نیز بوده اما پس از حمله مغول ویران شده است. تابستانهای این منطقه گرم و زمستانهای آن سرد است. عموما در فصل گرما گردشگران بسیاری از شهر تهران و اطراف به این منطقه سفر میکنند چراکه جاذبههای تاریخی و طبیعی بسیاری دارد. این منطقه دارای کاروانسراها، قلعههای قدیمی، گورستانهای کهن و امامزادههای متعدد است که فقط برخی از آنها همچنان پابرجاست. همچنین به دلیل شرایط توپوگرافی این منطقه از مناطق طبیعی بکر استان تهران محسوب میشود که یکی از زیستگاههای مهم حیات وحش به شمار میرود. با ما همراه باشید تا با دیدنیهای فیروزکوه بیشتر آشنا شوید.
تنگه واشی
تنگه واشی مهمترین جاذبه گردشگری طبیعی فیروزکوه محسوب میشود که هر تابستان میزبان جمع کثیری از گردشگران است. تنگه واشی به طول حدود ۳۰۰ متر و با دیوارههای صخرهای بلند به ارتفاع حدود ۱۰۰ متر محل عبور رودخانهای است که از کوههای واشی سر چشمه میگیرد و از میان دشت میگذرد و به همین دلیل یکی از تفریحات گردشگران گذر از میان آبهای همین رودخانه است. در تابستان میزان آب این رودخانه به حداقل میرسد که گاهی تا زیر زانو مسافران را خیس میکند. بعد از عبور از تنگه اول و گذر از دشتی زیبا، تنگه دوم قرار گرفته است که حدود ۲ کیلومتر با تنگه اولی فاصله دارد. در انتهای تنگه دوم نیز آبشاری وجود دارد که زیبایی خاصی به آن بخشیده است.
در کنار زیباییّای طبیعی این تنگه، آثار باستانی نیز دیده میشود. یکی از سه کتیبه مشهور دوران قاجار در این تنگه به دستور فتحعلی شاه حکاکی شده است. فتحعلی شاه که دوران پیش از پادشاهی خویش را در شیراز گذرانده بود، با دیدن نقش برجستههای آن دیار، سه نفر به نامهای حجارباشی، نقاش باشی و معمارباشی را مسئول ساخت این سه کتبیه در تهران کرد. این کتیبه با ابعاد حدودا هفت متری وقایع دوران فتحعلی شاه را روایت میکند. قدمت این کتیبه حدود ۱۸۵ سال است و در قسمتی از کوه حکاکی شده است که دور از گزند بارش باران و آفتاب بوده است، هرچند توسط گردگشران آسیبهایی دیده است.
غار بونیک
غار بونیک در ارتفاعات پرنشیب و فراز کوهستانی به نام «بورنی» یا «بورنیک» واقع شده است. اهالی این منطفه وجه تسمیه غار را اینگونه بیان میکنند که بور به معنای گودال است و به همین دلیل از آن با نام «گودال نیک» یاد میکردند. برخی دیگر بور را تغییر یافته واژه بار میدانند که به معنای «محل امن» استفاده میشده است. دهانه اصلی غار در فراسوی رودخانه واقعع شده است و موقعیت قرارگیری آن شاید در عصر غارنشینی و دوران شکار در ایران، مکانی امن را برای زندگی و پناه گرفتن ایجاد میکرده است. غار بونیک از سه تالار بزرگ شکل گرفته است که بر بالای هر کدام از تالارها، طاق دیسهایی دیده میشود. بر روی سقف این طاق دیسها، گسل یا شکافهای عمیقی نیز وجود دارد که نشان دهنده قدمت آنها است. دیوارهای درون غار پوشیده از چکندههای گل کلمی، نخودی، سفید رنگ و صورتی است که زیبایی خاصی به غار بخشیده است. قطعات سفالینه شکسته شده و پراکندهای در این غار کشف شده است که نشان میدهد انسانهایی پیش از تاریخ در آن زندگی میکردهاند.
چشمه خمده
چشمه خمده که در فصل بهار و تابستان مورد توجه گردشگران است، خواص درمانی بسیاری دارد. از آب این چشمه برای درمان بیماریهای مفاصل و استخوان و بیماریهای پوستی استفاده میشود.
قلعه لاجورد
قلعه لاجورد از آثار مهم تاریخی این منطقه به شمار میرود که قدمت آن به پیش از تاریخ اسلام به دوران ساسانیان میرسد و تا قرن هفتم یا هشتم همچنان مورد بهرهبرداری بوده است. این قلعه تاریخی در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. فردوسی شاعر بزرگ ایران از این قلعه در شاهنامه اینگونه یاد کرده است: دژگنبدان وکوه چرمنه، دژلاجورد است برای بنه
تنگه میشینه مرگ
تنگه میشینه مرگ که از آن با عنوان چهارمحال تهران نیز یاد میشود از دیدنیهای طبیعی این منطقه است که دسترسی به آن کمی سخت خواهد بود. آبشارهای متعدد کوتاهی در مسیر دسترسی به این تنگه قرار دارد. معنای میشینه به دلیل وجود تعدادی مجسمه میش در راه مخفی تا قله است و قسمت دوم یعنی مرگ، به دلیل وجود چشمهای در نزدیکی قله است که آبش برای پرندگان مضر بوده و باعث مرگشان میشود.
روستای هرانده
روستای هرانده با نهرها و رودهای پر آب، با درختان بلند تبریزی و کوچه باغها و چشماندازهای دیدنی از دشت و کوههای اطراف، دارای جاذبههای طبیعتگردی و گردشگری بسیاری است و با توجه به فاصلهی کمی که با تهران دارد، یکی از بهترین و مناسبترین گزینهها برای گردشگران و طبیعتگردان به شمار میرود. غار بونیک نیز در نزدیکی این روستا واقع شده است.
روستای لزور
روستای لزور یکی از بزرگترین روستاهای تهران است که در میان رشتهکوههای البرز قرار دارد. مردم این روستا به دامپروری و کشاورزی مشغول هستند و دارای دیدنیهای طبیعی بسیاری است.
برج سنگی دیده بانی مزداران
برج سنگی دیده بانی مزداران نامش را از روستایی با همین نام گرفته است و نام اولی و اصلی آن مشخص نیست. این برج تاریخی که به ثبت ملی رسیده است از لاشه سنگ و ملاط گچ و ساروج به صورت چهار ضلعی ساخته شده است . ورودی بنا در ضلع جنوب آن قرار دارشته به صورت کلی دارای پلانی هشت ضلعی است. ساختار داخلی بنا در حالتی است که در سمت غرب و مشرف به قلعه یک بیضی بزرگ از گنبد تا پائئین دیوارهها برش خورده است. این امر نشاندهنده وجود ارتباط میان قلعه و برج سنگی مزداران است . در اضلاع داخلی برج چهار طاق نما وجود دارد که بالای آن تزئیناتی صورت کنگره ایجاد شده است و در بالای هر کدام یک حفره کوچک مشهود است. در بالای در ورودی برج، یک پنجره مستطیل شکل وجود دارد که در بالای آن یک تخته چوب پهن نصب شده است.
مجله اینترنتی گردشگری سپاهان (کوله)
بهاره غنچه