آبشار شوی، یکی از زیباترین آبشارهای ایران و بزرگ‌ترین آبشار خاورمیانه است که سالانه گردشگران و مسافران بسیاری برای تماشای آن به دزفول سفر می‌کنند.
آبشار شوی که در بین گردشگران و مسافران لقب یکی از زیباترین آبشارهای ایران و بزرگ‌ترین آبشار خاورمیانه را به خود اختصاص داده است، به واقع یکی از شگفت‌انگیزترین پدیده‌های طبیعی است که در استان خوزستان و در دهستان شوی از توابع شهرستان دزفول قرار دارد. این آبشار فوق‌العاده و کم‌نظیر یکی از مقاصد اصلی گردشگری در شهرستان دزفول است که در ایام مختلفی از سال به ویژه در فصول بهار و تابستان، میزبان گردشگران زیادی از سراسر ایران و جهان است.
آبشار تله‌زنگ، نام دیگر این جاذبه‌ی گردشگری دوست‌داشتنی است که ارتفاع آن بالغ بر ۸۰ متر و عرضش حدود ۷۰ متر است. این آبشار طبیعی که به انتخاب مسافران یکی از محبوب‌ترین مناطق گردشگری در استان خوزستان و شهرستان دزفول شناخته می‌شود، در رشته‌کوه‌های زاگرس و در منطقه‌ای به نام سردشت از توابع شهرستان دزفول قرار دارد. جالب است بدانید که حجم زیادی از آب آبشار در فصل زیبای بهار ایجاد می‌شود. آبشار در میان کوه‌های سرتنگ‌شوی و در فاصله‌ی ۱۰ کیلومتری از ایستگاه راه‌آهن تله‌زنگ، در مسیر راه‌آهن سراسری تهران به جنوب قرار دارد. شاید این نزدیکی ۱۰ کیلومتری این آبشار به ایستگاه راه‌آهن تله‌زنگ، آن را به نام آبشار تله‌زنگ نیز مشهور ساخته است.
البته ناگفته نماند که این مسیر نیز یکی از راحت‌ترین مسیرهای دسترسی به آبشار از راه‌آهن استان لرستان محسوب می‌شود. تله‌زنگ به دلیل قرارگیری در نقاط ابتدایی استان خوزستان، دارای آب و هوایی گرم در اکثر ایام سال است. بنابراین برای پیشگیری از مواجه شدن با این گرما، بهتر است که از اواسط ماه اسفند تا اواخر ماه فروردین سال بعد، به تماشای این آبشار فوق‌العاده رفت.
از نکات قابل توجه در مورد آبشار، منطقه‌ی پیرامون آن است. پوشش گیاهی این منطقه بسیار زیبا و چشم‌گیر و است. درختانی از بید، انجیر، مو، زبان گنجشک، افرا، کیکم و بلوط، پوشش گیاهی زمین‌های اطراف آبشار را تشکیل داده که تاثیر شگرفی بر طبیعت زیبا و آب و هوای مطبوع آن ایجاد کرده است. تله‌زنگ از سطح دریا دارای ارتفاعی بالغ بر ۴۵۰ متر است و این در حالی است که بلندای بالای آبشار نزدیک به ۸۵۰ متر برآورد شده است.
«چورویک»، نام کوهی است که آبشار شوی از آن سرچشمه گرفته و به پایین می‌تراود. در قسمت پایین و عمودی آبشار، می‌توان قطع و شکسته شدن آب را به نظاره نشست که همانند پله‌هایی جاری از جریان آب تا کف رودخانه ادامه دارد.
خزه‌ها سطح این قسمت از آبشار را پوشانده و زیبایی جالب و درخور تماشایی را خلق کرده است. اگر در میان گردشگران فردی علاقه‌مند است که بخش زیرین آبشار را نیز تماشا کند، باید عرض رودخانه را برای دو مرتبه طی کند تا به زیر آبشار برسد. هرچند سختی‌هایی در پی خواهد داشت، ولی قطعا زیبایی خیره‌کننده این قسمت از این پدیده‌ی خارق‌العاده‌ی طبیعت استان خوزستان، ارزش آن را دارد.
در فاصله‌ی حدود ۴۰ دقیقه بالاتر از آبشار اول، آبشار دیگری نیز قرار دارد که در بین اهالی و گردشگران به آبشار دوم شوی، شهرت یافته است. مقدار آب این آبشار متغیر است. در فاصله‌ی کمی از آبشار نیز می‌توان حوضچه‌های بسیاری را مشاهده کرد که برای سپردن تن به آب گوارا و پرجنب و جوش آبشار، مناسب است. همچنین در زمانی که آب کم است، می‌توان فرصت را غنیمت شمرد و از مکان‌های مناسبی برای نشستن و اطراق کردن در مجاورت آبشار دوم نیز استفاده کرد. برای رسیدن به آبشار شوی، دو مسیر وجود دارد. یکی با استفاده از خودروی شخصی و دیگری با استفاده از ایستگاه راه‌آهن و راه ریلی که ایستگاه تله‌زنگ در جاده‌ی دورود به اندیمشک قرار دارد.
فاصله‌ی ایستگاه تله‌زنگ از ایستگاه دورود چیزی حدود ۳ ساعت است. قطار پیش از رسیدن به ایستگاه تله‌زنگ، در مسیرهای مختلفی از جمله ایستگاه‌های بیشه، سپیددشت، چشم سنگر، کشور، تنگ هفت و تنگ پیچ، توقف می‌کند که به یقین می‌توان این مسیرها را از زیباترین نقاط در استان خوزستان، در فصل بهار معرفی کرد. ارتفاعات اشترانکوه و تونل‌های طولانی و بسیار را می‌توان از دیگر ویژگی‌های این مسیر برشمرد که در کنار طبیعت زیبا و خارق‌العاده زاگرس، بسیار تماشایی و به‌یادماندنی است. روخانه‌ی پرخروش و زیبای سزار، در مسیر قطار قرار دارد و یکی دیگر از زیبایی‌های مسیر است. پس از رسیدن به ایستگاه تله‌زنگ، می‌توان به سمت آبشار حرکت کرد.
گردشگری در مسیر آبشارشوی
بهتر است که دو ساعت پیش از طلوع خورشید را برای رهسپار شدن به سمت آبشار انتخاب کرد چرا که قسمت زیادی از راه از گرما و اشعه‌ی خورشید، خبری نخواهد بود. مسیری ۴ تا ۵ ساعته تا آبشار وجود داردکه باید عرض رودخانه و پس از آن از روستای سرسبز عبور کرد تا به تنگه رسید. در این قسمت می‌توان گفت که به بخش سخت و خطرناک مسیر نزدیک شده و باید کمی احتیاط را چاشنی راه کرد. خوشبختانه برای آسان شدن تردد در این مسیر، بخشی از کوه با سیم بکسل بسته شده است که می‌توان با گرفتن از آن، احتیاط بیشتری در ادامه مسیر به خرج داد. حال تنها ۱ ساعت و نیم تا خود آبشار فاصله است. البته می‌توان هنگام وارد شدن به روستای شوی، دیگر از عرض رودخانه عبور نکرد و با ادامه دادن مسیر به سمت کوه و صعود به آن، مسیری طولانی‌تر اما امن‌تر را که خود اهالی روستا برای تردد و جابه‌جایی حیوانات خود از آن استفاده می‌کنند، بهره برد. پس از عبور از این مسیر، می‌توان آبشار شوی را مشاهده کرد.
اگر علاقه‌مندان به طبیعت‌گردی و کوه‌نوردی راه ماشین‌رو را انتخاب کنند، باید به دزفول رفته و از منطقه‌ی سردشت این شهرستان و پیر چل به آبشار برسند. درواقع مسیر دسترسی به آبشار از دزفول ابتدا به منطقه‌ی شهیون است. در فاصله‌ی ۵ کیلومتری از آن منطقه‌ی «پیر» یا «گوشه»، وجود دارد که ماشین‌رو است و می‌توان تا نزدیکی آبشار را طی کرد. سپس خودرو را پارک کرده و فاصله‌ای حدود ۲ ساعت را تا آبشار شوی، پیادهروی کرد. خوشبختانه این مسیر بسیار ساده و به دور از خطر و سختی است. هرچند در مسیر دزفول به روستای پامنار تا پشت آبشار شوی، مسیری خاکی با طولی ۳۵ کیلومتری ایجاد شده است که فاصله‌ی آن تا آبشار حدود ۱ ساعت پیادهروی خواهد بود.
مجله اینترنتی گردشگری سپاهان (کوله)
محبوبه حسنی
