شهر کبوتران سفید
حدود یکصد کیلومتر دورتر از اصفهان در منتهى الیه جنوب شرق این استان، زنان سپید پوشی هستند که تنها چادر سفید بر سر می کنند، اما این فرهنگ کم کم در حال از بین رفتن است .
ورزنه ، سرزمین خورشید است. سرزمین اهورایی که نامش در اوستا هم آمده .تاریخ این روستا رازی است که نانوشته از سینه نسلی به نسل دیگر منتقل می‌شود تا همچنان ورزنه سپید پوش بماند.
ورزنه شهر چادر سفیدها است. چادری سفید و یک دست، نه خطی، نه گل و بته ای و نه هیچ رنگ دیگری، با قدمتی ۷ هزار ساله به دوران پیامبری زرتشت برسد.
بسیاری از جوان ها دیگر این رسم کهن را دوست ندارند و دلشان می خواهد مثل شهرنشین ها چادر مشکی به سر کنند، این رسم برای مسن ترها باقی مانده است .
جوانترها کمی از سنت های نیاکان خود فاصله گرفته اند.تکنولوژی به این شهر هم رحم نکرده است، اما مردم هنوز هم با پا فشاری این رسم کهن را حفظ می کنند.
می گویند این نشان قومی است که ریشه در تاریخ چند هزار ساله دارد و به سلامت از دل تاریخ بیرون آمده است.
در سال های گذشته به علت افزایش ارتباطات و رنگ باختن خرده فرهنگ ها این رسم دیرین نیزدر شرف انقراض است و بسیاری از سنت های نیکویی که از نیاکانشان برجای مانده در حال از بین رفتن است.
حالا زنان و دختران جوان از الگوهای شهری پیروی کرده و چادر سیاه بر سر می کنند.
گزارشگر : دریا قدرتی پور
کاری از گروه تولید رسانه مجله اینترنتی گردشگری سپاهان (کوله)
