وقتی به کویر صحرا فکر می‌کنیم، ناخوداگاه مقدار زیادی ماسه به ذهن متبادر می شود، اما صحرا گاهی اوقات می‌تواند ما را غافلگیر کند. این دریاچه زیبا که در وسط بیابان لیبی واقع شده‌است، به نظر غیر واقعی و نابجا به نظر می‌رسد. انگار که وسط شن ها دستی نقاش، آن را چسبانده باشد.
اوباری را می توان در دره تارگا، بین یک فلات و تپه‌های ماسه‌ای اوباری یافت که بیش از ۱۰۰ هزار سال قدمت دارند. این مکان شامل حدود ۲۰ دریاچه نمکی کوچک است.
چندین هزار سال پیش وقتی صحرا سبز بود، یک اکوسیستم آبی تاثیرگذار در اینجا وجود داشت.
حدود ۲۰۰ هزار سال پیش، این مکان یک منطقه مرطوب و حاصلخیز با بارش فراوان و رودخانه‌های جاری بود. بنا به گفته محققان، سه سیستم رودخانه باستانی که اکنون به خاک سپرده شده‌اند ممکن است مسیر مناسبی برای مهاجرت انسان در صحرای آفریقا در حدود ۱۰۰ هزار سال پیش ایجاد کرده باشند.
این رودخانه‌ها دریاچه بزرگی را به اندازه قلمرو جمهوری چک، تغذیه می کردند. این دریاچه می‌تواند به حداکثر ۱۲۰ هزار کیلومتر مربع در دوره‌های مرطوب کره زمین برسد. تغییرات آب و هوایی منجر به خشک شدن تدریجی دریاچه شده و بین ۳ تا ۵ هزار سال پیش دریاچه تبخیر شده است. دریاچه‌های کوچک مثل اوباری تنها چیزی هستند که از آن باقی مانده‌اند.
اینجا یک جو بیابانی است، با زمستان‌ها و تابستان های بسیار گرم. چیزی برای تبخیر و بارش باران در این ناحیه باقی نمانده است. میانگین بارش سالانه یکی از پایین‌ترین بارش در این سیاره خاکی است که تنها ۸ میلیمتر و ممکن است به راحتی چندین دهه بدون هیچ بارش بارانی بگذرد.
صحرای اوباری واقعا زیبا است، اما آب آن نمک و کثیف است، بنابراین نباید در آن شنا کرد.
مجله اینترنتی گردشگری سپاهان (کوله)
آناهیتا جعفری
