آهار نام یکی از بزرگترین روستاهای منطقه رودبار قصران از توابع شمیرانات تهران است که طبیعتی فوق العاده و هوایی پاک و مطبوع دارد و بهترین مکان برای فرار از خستگی های روزمره و دغدغه های شهرنشینی به شمار می رود. وجود باغ های وسیع و پربار سیب و آلبالو و… جلوه ای خاص به این روستا بخشیده و حکایت از این دارد که اهالی اینجا اغلب کشاورز و باغدار هستند.
آهار حیات خود و زیبایی هایش را مدیون رودخانه هایی است که در دو طرف آن جریان دارند. یکی از این رودخانه ها “شکرآب” است که از دامنه‌های کوه صندوق چال سرچشمه می گیرد. این رودخانه ۱۵ کیلومتر طول دارد و در مسیر خود از دره‌های کوه تاربیشه عبور و روستاهای مسیر را سیراب می کند. دیگری “پیش کنک” نام دارد که از ارتفاعات گاجره یا سی چال آغاز می شود. هر دوی این رودخانه ها در زیر آبادی به هم می رسند و به رودخانه جاجرود می پیوندند.
خروش رودخانه ها، صلابت کوه ها، چشمه ها، علفزارها و … همه و همه از زیبایی هایی هستند که می توانند آهار را به بهترین مقصد برای یک گردش به یادماندنی تبدیل کنند.
دیدنی ها و تفریحات آهار
در روستای زیبای آهار فرصت های خوبی برای خلق یک خاطره به یادماندنی دارید و می توانید از لحظه لحظه حضورتان در این روستا لذت ببرید.
۱- ییلاق شکرآب و دیدنی هایش
زیبایی های سفر به آهار تنها به خود روستا محدود نمی شود؛ بلکه باغستانی باصفا با چند قنات و چشمه نیز در غرب آن وجود دارد. می توانید با پای پیاده از آهار به سمت شکرآب حرکت کنید و با عبور از کوچه باغ های تماشایی لذت گشت و گذارتان را دو چندان کنید. در سراسر مسیر، باغ های گیلاس و آلبالو را می بینید، از کنار رودخانه می گذرید و حال و هوایی متفاوت را تجربه می کنید. آهار به شکرآب یکی از مسیرهای جذاب و دیدنی برای پیاده روی است و چشم انداز کوه های مرتفع اطراف، درختان و راه هموار و خاکی از دلایلی هستند که باعث می شوند گردشگران حدود ۲ ساعت پیاده روی را به جان بخرند و از لحظات خود لذت ببرند.
روستای شکرآب و مسیرهای غربی آن در گذشته محل سیاحت و شکار پادشاهان قاجار بوده که در فصول مختلف سال برای خوشگذرانی به شکرآب می آمدند. مسیر آهار به شکرآب جاده ای مالرو در کنار رودخانه است که به راحتی می توانید از آن عبور کنید. هر جا که به دو راهی رسیدید باید مسیر مستقیم را انتخاب کنید و راه خود را در امتداد رودخانه ادامه دهید. پس از حدود ۱ تا ۱٫۵ ساعت پیاده روی، یک پل را می بینید و پس از آن به یک دو راهی دیگر برخورد می کنید. حالا یک رودخانه و آبشار کوچک را در سمت راست خود می بینید و چند کلبه هم در بالا دست به چشم می خورد. در اینجا از مسیر رودخانه اصلی جدا شوید و مسیر پاکوب را به سمت بالا و سپس راست ادامه دهید. کمی بالاتر ابتدا چند چشمه را می بینید که آب آن ها از لوله جاری است. پس از گذر از کنار این چشمه ها و حدود ۲۰ دقیقه پیاده روی به امامزاده ای می رسید که نشانه روستای شکرآب است.
این روستا دیدنی هایی را در خود دارد که در ادامه به معرفی آن ها می پردازیم:
* امامزاده طاهر و زاهد
در میان باغ های شکرآب، مقبره دو تن از بزرگان به نام های طاهر و زاهد قرار دارد که قدمت بنای آن به دوران قاجار بازمی گردد و محل مناسبی برای استراحت کوهنوردان و گردشگران است. این امامزاده دارای سرویس بهداشتی، مغازه برای خرید خوراکی و امکانات اولیه است و می توان در آنجا اقامتی کوتاه مدت داشت.
این بنا از یک برج مقبره ای شکل و یک اتاق نسبتا بزرگ تشکیل شده و دارای گنبد دو جداره است. سقف امامزاده به صورت شیروانی ساخته شده و سطح خارجی دیوارهای آن و ساختمان کنارش با سنگ لاشتر تیشه ای پوشانده شده است. این سنگ با زمینه سیاه و رگه های سفیدش تشخیص داده می شود.
وقتی به امامزاده می رسید، کوهنوردانی را خواهید دید که برای استراحت اینجا را انتخاب و در سکوها و محل های تعبیه شده بساط خود را پهن کرده اند. در محوطه امامزاده رستوران کوچک و محلی وجود دارد که چای، آب معدنی و … به فروش می رساند. همچنین اگر خوش شانس باشید می توانید برای ناهار از دیزی های آن نوش جان کنید؛ البته به شرطی که به موقع برسید و غذا تمام نشده باشد.
بعد از امامزاده می توانید به سمت آبشار حرکت کنید. در این مسیر یک کافه رستوران کوچک وجود دارد که هم می توانید از آن تخت اجاره کنید و از ناهاری که همراه آورده اید نوش جان کنید و هم یک دیزی خوشمزه سفارش دهید و طعم آن را بچشید.
دسترسی
برای رسیدن به امامزاده می توانید از راه مالرویی استفاده کنید که از شکرآب تا امامزاده وجود دارد و در دو راهی های آن تابلوهای راهنما نصب شده است. مسیر کنار رودخانه را ادامه دهید تا به جایی برسید که رودخانه از راه فاصله پیدا می کند و در سمت راست خود آبشار کوچکی را می بینید. مسیر مستقیم را پیش بگیرید تا به یک شیب تند برسید. حالا باید به سمت راست پیچیده و در مسیری زیگزاگ از ارتفاع بالا بروید. ادامه این مسیر از بین باغ‌های زیبای گیلاس و آلبالو می گذرد و در نهایت به در ورودی صحن امامزاده می‌رسد.
* آبشار شکرآب
اگر مسیر را بعد از امامزاده ادامه دهید به یک دوراهی می رسید. مسیر سمت راست به آبشار پرآبی می رسد و مسیر سمت چپ راهی برای صعود به قله توچال است. پس از ورود به راه سمت راست و حدود ۱۰ دقیقه پیاده روی آبشار زیبایی را خواهید دید که در دره ای سرسبز و زیبا قرار گرفته و حدود ده متر ارتفاع دارد. این آبشار در دو کیلومتری آهار واقع شده است.
علاوه بر این جاذبه، یک آبشار فصلی موسوم به آبشار چهل پله نیز در همین حوالی و در دامنه‌های کوه قلعه دختر آهار قرار گرفته و مجموعه‌ای از آبشارها را شامل می شود.
۲- روستای ده تنگه
در شمال غربی آهار، دهی به نام ده تنگه قرار دارد که طبیعت فوق العاده و مناظر دلنشین آن گردشگران را مجذوب خود می کند. ده تنگه یک ناحیه غیر مسکونی است اما اهالی و باغدارهای روستای آهار به صورت موقتی و فصلی به جهت کشاورزی از زمین های آن استفاده می کنند.
دسترسی
مسیر آهار به سمت ده تنگه، شیب ملایمی دارد و به راحتی می توان از آن گذر کرد. این روستا در سمت چپ رودخانه قرار گرفته و با گذر از پل و حدود دو تا سه ساعت پیاده روی می توان به آن رسید.
۳- آتشگاه قصران
آتشگاه قصران بنایی به جامانده از دوره پیش از اسلام است که در منطقه رودبار قصران و در مرز آهار و شهرستانک قرار دارد و مرکز دینی و آیینی زرتشتیان این محل در پیش و پس از اسلام بوده است. در افسانه های محلی گفته می شود که در گذشته های دور دختر و پسر جوانی عاشق یکدیگر بودند و با هم سر به کوه گذاشته‌اند. آن ها به محل آتشگاه رفته و با شیر آهوها و سنگ و خاک کوه بنایی را ساختند. این دو عاشق سال‌ها با عشق آتشین با دو ایزد ناهید و مهر که دو فرشته مذکر و مونث زرتشتی بوده‌اند روزگار گذرانده و سپس از دنیا رفته اند.
دسترسی
در شمال آهار راهی مالرو وجود دارد که به سمت آتشگاه می رود؛ مسیری با شیب تند و صخره های شنی که تقریبا سخت است و در حدود یک ساعت یا بیشتر طول می کشد تا با پای پیاده آن را طی کنید.
۴- پیاده روی در کوچه باغ ها
جذاب ترین قسمت سفر به آهار قدم زدن در کوچه باغ هایی است که از این روستا آغاز شده و به روستای شکرآب منتهی می شوند. با ورود به این کوچه باغ ها به دنیایی تازه قدم می گذارید و با هر قدم غرق در شگفتی طبیعت و آرامش این مکان می شوید.
ورزشکاران و کوهنوردان بسیاری را در این مسیر ملاقات خواهید کرد که از آهار به سمت توچال، سی چال، قزقونچال و یا قلعه دختر می روند و در قالب گروه های دوستانه حرکت می کنند. شاید تاب و توان و تجهیزات کوهنوردی را نداشته باشید؛ اما تا روستای شکرآب و کمی آن طرف تر می توانید با آن ها همراه شوید و از تجربیاتشان استفاده کنید.
۵- کوهنوردی
روستای آهار در آغوش مجموعه ای از کوه های سر به فلک کشیده از البرز مرکزی قرار دارد که یکی از پر تراکم ترین نقاط کوهستانی در کشور به شمار می رود و بیش از ۹۵% جغرافیای آن را رشته کوه های به هم پیوسته و قلل مرتفع تشکیل می دهد. همین کوه ها از استعدادهای طبیعی و گردشگری این منطقه هستند و کوهنوردان زیادی را به آهار می کشانند. در این منطقه بیش از ۵۰ قله با ارتفاع ۳۰۰۰ متر بالاتر از سطح دریا وجود دارد و برخی از مهم ترین آن ها عبارتند از:
قله توچال
کمتر کسی است که نام توچال را نشنیده باشد و آن را نشناسد. این قله با ۳۹۶۲ متر ارتفاع عنوان بلندترین قله این منطقه را به خود اختصاص داده و از قلل البرز مرکزی محسوب می شود. مسیرهای متعددی برای صعود به این قله وجود دارد که روستای آهار یکی از آنهاست. البته این مسیر جزو کم ترددترین مسیرها برای صعود به توچال است؛ اما باز هم هستند کوهنوردانی که از طریق آن به بالای قله می رسند. در کوه پایه جنوب توچال روستاهای پس قلعه، دربند و درکه به چشم می خورند و دامنه های وسیع با علفزار های بزرگ و چشمه های فراوان آن چراگاه مناسبی برای گوسفندان ایجاد کرده اند. بیشتر گوسفندان آهار در طول سال در این حوالی حضور دارند و منطقه سر تخت که پایگاه گوسفندداران است، در دامنه های شمالی این کوه دیده می شود.
گندم چال، مهدی چال، بازارک، کله سودار، پله نخودی، خرسنگ، شن گاهره، سوگونه و کمر خونی از مهم ترین مناطق کوه پایه های توچال به شمار می روند.
مهم ترین چشمه های کوهپایه توچال نیز عبارتند از: ویشه، تنگه بنجویک، چشمه غلام حسین، تنگه رمضان بند، کمر خونی، چشمه امیر، ورف چال، چشمه مراد، چشمه حوری ، توچال نو، گل گُلک، گل بند سر و چشمه صفر غریب.
قله سی چال
سی چال نام قله ای با ارتفاع ۳۷۳۰ متر در شمال استان تهران است که در البرز مرکزی قرار دارد و در آهار آن را با نام کوه گاجره می شناسند. این قله در حد فاصل جاده چالوس و هراز و در جنوب منطقه دیزین و شمال روستای آهار واقع شده است و پیست اسکی دیزین نیز در دامنه شمالی آن دیده می شود. اهالی میگون ۳۰ چاله و گودی در شمال شرقی این کوه ایجاد کرده اند که در تمام فصول سال آب در آن جمع می شود تا جهت آبخوری گوسفندان مورد استفاده قرار گیرد و به همین دلیل چنین نامی را بر آن گذاشته اند.
این کوه در زمان های گذشته نقش مهمی در اقتصاد روستا داشته و علوفه حاصل از دامنه آن یکی از مهم ترین منابع تامین علوفه گوسفندان به شمار می رفته است. وجود گیاهان مناسب چرای گوسفندان همچون حلوی کماه، ریواس، وایه و … و چشمه های فراوان باعث شده تا حوالی این کوه جایگاه مناسبی برای دامداران باشد؛ اما امروزه دوری مسیر و کم شدن گوسفندان نسبت به گذشته سبب شده اند تا تنها یک یا دو گله از گوسفندان آهار به آنجا بروند و بقیه در دامنه های توچال و کوه های دیگر به چرا بپردازند. روی قله هم چند ساختمان دیده می شود که متعلق به دوران گذشته است و قرار بوده تله کابین توچال به این نقطه متصل شود.
مهم ترین قسمت های این کوه عبارتند از: شیور چال، عصا چال، صندق چال، سو چال، رگه اندال، پله کامدار، گول بُنِه، تنگه کاظم قسم، کافرسو، کشک لون و یرد گاجره. یرد گاجره که حصار آن هنوز هم دیده می شود، جایی بوده که در آن چادر می زدند تا تابستان را در آنجا سپری کنند.
مهم ترین چشمه های گاجره نیز عبارتند از: چشمه قزل خونی، چشمه سوچال، چشمه الدوگ، چشمه لرد بالا و چشمه پله کامدار
قله بارویک
قله بارویک کوهی با ارتفاع ۲۹۳۰ متر است که در روبروی روستای آهار قرار دارد و از این روستا به خوبی مشهود است. گاهی اوقات بهمن های بزرگی در زمستان از این کوه سرازیر می شود و داستان ها و روایات زیادی در مورد آن از قدیمی ها خواهید شنید؛ مثلا یک بار بزرگی بهمن به حدی بوده که گهواره ای را به کوه روبرو (پشت گل چال) برده است.
مهم ترین نقاط این کوه عبارتند از: تنگه بارویک، گل رونا، تنگه لودره، گوال لکه، مون چال، گوخوسون، چال حسن و جل گاهره. پشت قله این کوه دیواره بسیار بلندی با شیب تقریبا ۹۰ درجه وجود دارد که بسیار دیدنی است و به آن بند بارویک می گویند؛ اما به دلیل ریزشی بودن، گزینه مناسبی برای سنگ نوردی به شمار نمی رود.
قله آهار
این قله روبروی آهار و به سمت شمال شرقی قرار گرفته و روستاهای میگون و فشم نیز در سمت دیگر آن واقع شده اند. این کوه در آهار به پشت گل چال شهرت دارد و ارتفاع آن به ۲۷۱۷ متر می رسد. قله آهار ارتفاع چندانی ندارد؛ اما یکی از طولانی ترین کوه های آهار است که از منطقه چوندر آغاز شده و تا اودره در نزدیکی ده تنگه ادامه می یابد.
مهم ترین قسمت های این کوه عبارتند از: منطقه چوندر، سرلو فشم، تنگه گچ (معدن گچ)، چال خاس گاهره، سرویشه، گرچک، قاسم دره، پس پشته، گل چال، بندسر، گردنه اسم چال (که راه مالرو قدیم آهار به میگون از آن عبور می کرد) و تنگه اودره
مهم ترین چشمه های این کوه نیز عبارتند از: چشمه اکرم در اودره، چشمه های چوندر، لش قورباغه و چشمه علی خشگه
سر تخت (سرچشمه)
گوسفندداران به خوبی سرتخت را می شناسند و از حوالی آن برای چادر زدن استفاده می کنند. بخش های مختلف این قله و حومه آن عبارتند از: گاهره لوار، سومچدک، سینه علی کاووس، گاهره پرخو، گاهره گل بند سر، چشمه های گل بند سر، سر سو، و تپه ملک پشته.
چشمه زیبایی به نام اسپیدکمر که دارای آب فراوان و دایمی است، کمی بالاتر از سر تخت به طرف قله توچال به چشم می خورد و چند سالی است که آب آن را به وسیله لوله به حوضچه های سیمانی که آبخوری گوسفندان هستند، منتقل می کنند.
قله قزقونچال
قزقونچال قله ای در شمال توچال است که کمتر مورد توجه کوهنوردان قرار می گیرد؛ اما نمای ییلاقات شکرآب و آهار از فراز آن بسیار زیباست. بسیاری از کوهنوردان در مسیر صعود به توچال از کنار این قله عبور می کنند اما کمتر کسی به فکر فتح آن می افتد. قزقونچال ۳۷۸۰ متر ارتفاع دارد و مسیر صعود به آن یکی از مسیرهای زیبای کوهنوردی به شمار می رود.
قله قلعه دختر و قصر دخترک
کسانی که آمادگی بدنی خوبی دارند می توانند در مدت ۵ ساعت از آهار به قلعه دختر برسند و گردشی ناب را تجربه کنند. کوه قلعه دختر حدود ۳۲۲۷ متر از سطح دریا ارتفاع دارد و در میان محلی ها به کوه آهار وش معروف است. ابتدای این کوه در روستای آهار و منطقه تاربیشه قرار دارد و به گردنه سرلو آهاروش منتهی می شود. در گذشته دامنه این کوه در مسیر راه مالرو آهار به کلار دشت و مازندران قرار داشته است.
بخش های مهم در دامنه جنوبی این کوه عبارتند از: تارویشه، سرخاسک، سنگ چال، دیم واچین، گاهره ماعر، گته چال، سرچمکی، گته سرلت، چال نویک، بخ گرچ و زنگ تور
بر فراز این کوه خرابه ای دیده می شود که از دوران ساسانیان به جامانده و به قصر دخترک معروف است. این بنای باستانی در روزگاران کهن به عنوان آتشکده کاربرد داشته و امروز به جز چند دیوار پهن و تاق گهواره ای شکل بقایای دیگری از آن به چشم نمی خورد.
قله الله بند
الله بند نام قله ای با ارتفاع ۳۳۵۵ متر است که در آهار به آن الله بند می گویند. این کوه از شمال به کوه گاجره و از جنوب به تنگه پاوش منتهی می شود و قدیمی ها بر این باورند که نزدیک به قله این کوه و در منطقه ای مسطح، امامزاده ای به نام محمد علی مدفون است.
قله این کوه از جاده گردنه قوچک به صورت صخره ای عظیم دیده می شود و دیواره بسیار بلندی دارد که در آهار به بند و به منطقه زیر آن به یخ بند معروف است. این دیواره از بزرگترین دیواره ها در منطقه رودبار قصران است و گزینه مناسبی برای سنگ نوردی محسوب می شود.
دیگر کوه ها
علاوه بر کوه های یاد شده، چند کوه کوچکتر نیز در آهار وجود دارد که توضیح کوتاهی در مورد آن ها می دهیم:
افتودیم
این کوه روبروی امامزاده شکرآب واقع شده و ابتدای آن از تنگه ای به نام اودریان آغاز می شود که بین آهار و شکرآب وجود دارد و صخره ای و سنگی است. انتهای آن نیز به محل هایی موسوم به خاس انبرک و تنگه انبرک می رسد.
راه صعود به این قله، مسیری بسیار زیبا و بی خطر است و یک برنامه مناسب برای زمستان به شمار می رود. ابتدای این مسیر با نام چال سابود (چال سید آقا داوود) شناخته می شود و کمی بالاتر از آن سر گور نظر علی نام دارد که پس از عبور از آن به گردنه و هلامیون و قله افتودیم می رسیم. در دامنه این کوه، خرس سنگِ شکرآب هم دیده می شود که یک سنگ شبیه خرس است و در نزدیکی های امامزاده قرار دارد.
کوه پاوش
این کوه از ده تنگه آغاز شده و به گردنه چپه ختم می شود و پس از آن کوه های شهرستانک قرار دارند. مهم ترین مناطق آن سو گنج، یرد خانمی، نوردمین و قیاق میون نام دارند.
کوه سیل گله و کمال لو
این کوه ها در حد فاصل اودره و گاجره قرار دارند. در انتهای سیل گله، گردنه هملون قرار دارد که با سرازیر شدن از آن به دره زیبای عملون میگون می رسید. کاچین امیر و مگسنگ دو بخش مهم این منطقه به شمار می روند و چشمه کاچین امیر و لش سیل گله به عنوان مهم ترین چشمه های این بخش شناخته می شوند.
۶- پیک نیک و عکاسی
اگر از خواب صبحگاهی بگذرید، می توانید بساط صبحانه خود را در آهار برپا کنید و لذت بخش ترین صبح عمرتان را در آن بگذرانید. فرصت را مغتنم شمارید و با بردن وسایل و تجهیزات کامل، پیک نیک متفاوتی به راه بیاندازید و لحظات خوشی را در کنار دوستان و خانواده تان تجربه کنید. در مدت حضورتان در روستا و لذت بردن از آب و هوا و مناظر، از سوژه های عکاسی غافل نشوید و به شکار تصاویر نیز بپردازید. این عکس ها بهترین و ماندگارترین یادگاری شما از سفر خواهند بود و با هربار دیدنشان می توانید خاطرات شیرین خود را مرور کنید.
۷- دوچرخه و موتور سواری
گاه دوچرخه سواران و موتور سواران حرفه ای با موتور یا دوچرخه خود به روستای آهار می آیند و در طبیعت دوست داشتنی و لذت بخش آن، به ورزش مورد علاقه خود می پردازند تا تجربه ای تازه برای خود خلق کنند. البته این تفریح فقط برای ورزشکاران حرفه ای این رشته ها، امکان پذیر است ؛ چرا که گذر از این مسیرها نیاز به تبحر و مهارت ویژه ای دارد.
۸- چیدن گیاهان دارویی در فصل بهار
با فرا رسیدن بهار، این روستا و مناطق اطرافش میزبان گیاهان دارویی بسیاری می شوند که عطر و بویشان در فضا می پیچد. در اردیبهشت ماه بسیاری از هموطنان علاقه مند به دنیای گیاهان دارویی به آهار می روند تا از ریواس های تازه و گل های بهاری سودمند، چیده و ارمغانی از طبیعت به دست آورند.
۹- خرید میوه های خوش آب و رنگ
در اواخر تابستان، درختان گیلاس و آلبالوی این منطقه پر از میوه می شوند. تمام کوچه پس کوچه های روستا پر می شود از شاخه های پربار و اهالی در کنار جاده محصولاتشان را عرضه می کنند. در این فصل بسیاری از تهرانی ها و حتی گردشگران از دیگر شهرها برای خرید میوه های خوش طعم و آلبالوهای بی نظیر به آهار می روند. به جز آلبالو محصولات دیگری همچون گیلاس، سیب، گلابی، هلو، زرد آلو و گردو هم در این روستا به بار می نشیند.
اقامت
برای اقامت در آهار چندین راه پیش روی شماست:
یکی از بهترین راه ها برای اقامت در روستای آهار، ماندن در امامزده طاهر و زاهد است و می توانید با اجازه از مسوول امامزاده، شب را در این مکان سپری کنید.
راه دیگر اجاره اتاق هایی است که در محوطه امامزاده وجود دارند و گزینه دیگر اجاره یک چادر و برپایی آن در مکان دلخواه تان است. البته این را به یاد داشته باشید که هر کدام از این روش ها را که انتخاب کردید، با خود لباس و پتوی گرم به همراه داشته باشید؛ چرا که در تابستان هم، آهار شب های سردی دارد. بد نیست بدانید که هزینه اقامت در اتاق ها و اجاره چادر برای هر شب حدود ۳۰ هزار تومان است.
خانه های محلی و ویلاها هم گزینه دیگری برای اقامت به شمار می روند.
اگر هم به هر دلیلی نخواستید که در روستای آهار بمانید می توانید در خانه های اجاره ای فشم شب را به صبح برسانید. البته اکثر افرادی که به آهار می روند مسافران تهرانی هستند که سفرشان یک روز بیشتر طول نخواهد کشید. پس می توانید در تهران اقامت کنید و برای گشت و گذاری یک روزه به روستای آهار بروید.
امکانات روستای آهار
با وجود آنکه روستای آهار مقصد بسیاری از کوه نوردان، طبیعت گردان و گردشگران است، هنوز امکانات خوب و مناسبی ندارد و تنها امکانات معمول یک روستا همچون مسجد، خانه بهداشت، مغازه و … در آن به چشم می خورد.
سرویس بهداشتی قبل از میدان آهار و در کنار ساختمان دادگستری آهار قرار دارد که می توانید از آن استفاده کنید.
آب و هوای آهار
روستای آهار در شمال شرق تهران واقع شده و یکی از مناطق خوش آب و هوایی است که بهاری خنک، تابستانی با گرمای دلنشین، پاییزی سرد و زمستانی برفی و سرد دارد. این روستا از نقاط سردسیر و پر بارش با متوسط بارش سالیانه بالای ۶۰۰ میلیمتر است و متوسط بارش سالیانه آن به ۶۷۲ میلیمتر نیز می رسد.
نامگذاری روستا
نام باستانی این روستا، “اوهار” بوده و کم کم به “اوهر” تغییر یافته است. امروزه مدخل و ورودی روستا از سمت روستای ایگل با نام گَل اوهَر به معنی گلوی آهار شناخته می شود و نشان از این نام قدیمی دارد. وجه تسمیه نام روستای آهار به علت پر آب بودن آن است؛ خوب است بدانید که “او” به معنای آب و “هر” به معنای آسیاب به کار می رود و ترکیب این دو کلمه با هم معنای روستایی با آب فراوان برای احداث آسیاب را می دهد.
مجله اینترنتی گردشگری سپاهان (کوله)
بهاره فلاح
